Mavi Uğur Böceği Var mı? Umudun Rengi Üzerine Bir Hikâye
Bir yaz akşamıydı. Rüzgâr hafifti, gökyüzü lavanta rengindeydi. Elif balkonda oturmuş, eski bir fincandan çayını içiyordu. O sırada yanına Ali geldi — Elif’in çocukluk arkadaşı, bir o kadar da zıddıydı. Elif duygularla düşünürdü, Ali mantıkla. Elif bir çiçeğe dokunurken onun hikâyesini hayal ederdi; Ali ise o çiçeğin fotosentez hızını hesaplamaya kalkardı. O gece, ikisinin de dünyasını değiştirecek bir şey oldu: Mavi bir uğur böceği gördüler.
—
Bir Böceğin Getirdiği Sessizlik
Elif heyecanla parmağını uzattı.
> “Ali, bak! Mavi uğur böceği! Hiç gördün mü böyle bir şey?”
Ali gözlerini kısarak baktı.
> “Bu olamaz, uğur böcekleri Coccinellidae familyasındandır ve renkleri genelde kırmızı ya da turuncudur. Işığın açısı seni kandırıyor.”
Elif güldü.
> “Yani sen şimdi bana hayal gördüğümü mü söylüyorsun?”
Ali bir süre sustu. Çünkü o da gördüğünü biliyordu — o minik böcek, gerçekten mavi parlıyordu. Ama onun zihni bu mucizeyi “veri” olarak işlemeye çalışıyordu.
Elif’in kalbi ise çoktan başka bir yere gitmişti.
> “Belki de bu, bir şeylerin değişeceğinin işareti,” dedi usulca.
Ali’nin yüzünde beliren gülümseme, Elif’in inancını kıramayacağını gösteriyordu.
—
Mantık ve Kalp Arasında Bir Köprü
Ali o gece eve dönerken interneti karıştırdı. “Mavi uğur böceği var mı?” diye yazdı. Karşısına çıkan bilgiler açık ve netti:
Uğur böceklerinin mavi renkte olanları çok nadirdir, bazı türlerde metal mavimsi yansımalar görülebilir ama tamamen mavi olan doğal bir tür bilinmez.
O anda içinden bir ses “Ama sen gördün,” dedi. İşte o an, Ali için bilgi ile inanç arasında ince bir köprü kuruldu.
Ertesi gün Elif’e mesaj attı:
> “Belki o böcek nadir bir türdü. Belki evrimsel bir anomali.”
Elif gülerek cevapladı:
> “Ya da belki, doğa bize ‘her şey mümkün’ demek istemiştir.”
İşte o anda, Elif’in empatisiyle Ali’nin mantığı arasında doğan diyalog, mavi uğur böceğinden çok daha değerli bir şeye dönüştü — bir anlayışa.
—
Uğur Böceğinin Dili
Günler sonra ikisi aynı balkonda tekrar buluştular. Elif’in elinde küçük bir not defteri vardı.
> “Biliyor musun Ali,” dedi, “ben çocukken hep mavi uğur böceği görmek isterdim. Çünkü bana göre mavi, umudun rengiydi. Belki de o gece çocukluğumun duası gerçekleşti.”
Ali bu kez itiraz etmedi.
> “Belki de öyle,” dedi. “Belki bazen bilim değil, kalp haklıdır.”
Birlikte sessizce oturdular. Gökyüzü kararmaya başlamıştı. Elif birden mırıldandı:
> “Peki sence o böcek nereye gitti?”
Ali düşündü, sonra gülümsedi:
> “Belki de yeni birine uğur götürmeye. Belki de artık bizden bir parça taşıyor.”
—
Mavi Uğur Böceği Gerçekten Var mı?
Bilimsel olarak konuşursak, tamamen mavi bir uğur böceği türü yok. Ancak bazı tropikal türlerde ışığa bağlı olarak mavimsi-metal yansımalar görülebiliyor.
Yani belki Elif’in gördüğü böcek, ışığın bir oyunu değil, doğanın bize verdiği küçük bir hatırlatmaydı: “İmkânsız dediğin şey, sadece az rastlanandır.”
Belki de mesele “var mı yok mu” değil, bizim görmek için nereden baktığımız.
Ali için bu bir olasılıktı. Elif için bir mucize.
Ve ikisi de haklıydı. Çünkü gerçeğin rengi, her gözde farklı parlar.
—
Umudun Rengi Mavi midir?
Birçok kültürde uğur böceği şans, umut ve yenilenme sembolüdür.
Ama “mavi” bir uğur böceği görmek, bu anlamları başka bir seviyeye taşır. Çünkü mavi, özlem, huzur ve derinlik rengidir.
Elif için mavi uğur böceği, geçmişle barışmanın sembolüydü.
Ali içinse, bilimle hayalin el sıkışması.
Bazen doğa, kalbin ve aklın aynı anda sessiz kaldığı anları yaratır. İşte o anlarda bir uğur böceği konar parmağınıza — bazen kırmızı, bazen mavi, bazen görünmez.
—
Son Söz: Sen Hiç Mavi Bir Uğur Böceği Gördün mü?
Eğer bir gün bir mavi uğur böceği görürsen, hemen “olamaz” deme. Belki de doğa seninle konuşuyordur.
Ali ve Elif’in hikâyesinde olduğu gibi, bazen bir mucizeye inanmak, o mucizenin ta kendisidir.
Peki sen?
Sen hiç mavi bir uğur böceği gördün mü, yoksa hâlâ arıyor musun?
Belki de tam şu anda, bu satırları okurken bir tanesi camının önünde seni izliyordur… 🩵✨